Rasul Memintakan Ampun

61. Apabila dikatakan kepada mereka : Marilah kamu kepada apa yang diturunkan Allah dan kepada rasul, maka engkau lihat orang-orang munafik berpaling daripada engkau sebenar-benarnya berpaling.

62. Bagaimanakah, jika mereka ditimpa cubaan, kerana usaha tangan mereka sendiri, kemudian mereka datang kepada engkau, sambil bersumpah dengan Allah : Kami tiada menghendaki, selain semata-mata kebaikan dan perdamaian.

63. Mereka itu ialah orang-orang yang Allah mengetahui apa-apa yang di dalam hati mereka, sebab itu berpalinglah engkau daripada mereka, dan ajarlah mereka dan katakanlah kepada mereka perkataan yang fasih tentang dirinya.

64. Tiadalah Kami utus seorang rasul, melainkan supaya ditaati dengan izin Allah. Kalau mereka itu, ketika mereka telah menzalimi dirinya datang kepada engkau, lalu mereka minta ampun kepada Allah, dan rasul memintakan ampun pula bagi mereka, niscaya mereka mendapati Allah Penerima taubat, lagi Penyayang.

65. Tidak, demi Tuhanmu, mereka tiada juga beriman, sehingga mereka mengangkat engkau menjadi hakim, untuk mengurus perselisihan antara mereka, kemudian mereka tiada memperoleh keberatan dalam hatinya menerima keputusan engkau dan mereka terima sebenar-benarnya menerima.

66. Kalau Kami perlukan kepada mereka : Korbankanlah dirimu atau keluarlah kamu dari negerimu, niscaya tiadalah mereka memperbuatnya, kecuali sedikit diantara mereka. Kalau mereka memperbuat apa-apa yang diajarkan kepada mereka, adalah demikian itu lebih baik bagi mereka dan lebih sangat menetapkan.

67. Dan ketika itu Kami berikan kepada mereka pahala yang besar dari sisi Kami,

68. Dan Kami tunjuki mereka jalan yang lurus.

69. Barang siapa mentaati Allah dan rasul, maka mereka itu bersama orang-orang yang diberikan Allah nikmat kepada mereka, iaitu nabi-nabi, orang-orang yang benar, orang-orang syahid dan orang-orang yang salih. Alangkah baiknya mereka berteman dengan mereka itu !

70. Itulah kurnia daripada Allah ; dan cukuplah Allah Mahamengetahui.

surat An-Nisaak